Pinksteren in Kasese

Alweer een week voorbij, tijd voor een nieuwe blog.
De plumber (loodgieter) is klaar. We hebben stromend water! Wat een zooi hadden zij er in eerste instantie van gemaakt. We hadden een mooi strak gebouw maar alles moest worden opengebroken. Leidingen “vrezen”, ja met de hand hé, met hamer en bijtel!!!Riool graven met een pikhouweel en een soort schep. Wat heeft die jongen van het rioolgebeuren gebeuld. Hij was na een paar dagen, toen zijn klus klaar was, helemaal naar de ….. /stuk en ging naar huis. Ik heb hem niet meer gezien. Toen alle leidingen gelegd waren en het water stroomde hebben we de kliniek maar weer een sopbeurtje gegeven. Nog niet grondig want alle geulen en gaten moesten nog worden aangesmeerd en dat zou ook weer stof met zich meebrengen. We hebben elektriciteit via zonnepanelen! We hebben een ambulance! Nou wat wil je nog meer? Ik kan wel zeggen dat onze projecten aardig geslaagd zijn. Het pinnen was toch niet voor niets! Vandaag wordt er gestart met de wateropvang via dakgoten, deze liggen reeds op de grond te wachten om aan de borden getimmerd te worden. Twee grote watertanks van 24.000 liter gaat men vanaf vandaag bouwen. Helaas schiet de bouw van de latrines en de stafquarter niet zo erg op. Ook moet er nog een soort verbrandingsplaat of verbrandingsoven gemetseld worden. Daar gaan zij vandaag mee beginnen, zo is ons beloofd! Zal mij benieuwen. Vandaag gaan wij protocollen maken voor oa de ambulance. Wie, wanneer, waarvoor gaat hij gebruikt worden. Dit moet duidelijk op papier gezet worden anders wordt het een zootje. En daarna…..je raadt het al, pinnen.
We zijn net terug uit Kasese, een streek tegen de Frans Congolese grens aan, ten oosten van Oeganda. Daar hebben wij het afgelopen pinksterweekend doorgebracht op uitnodiging van Elijah, onze projectmanager van JjajaBbanga, bij zijn big familie Muzikiti, bestaande uit ruim 200 personen. Zijn vader is de Mayor (de burgemeester) van een gebied in Kasese. Wat een happening! We werden onthaald als koninginnen. Er werd voor ons gedanst en gezongen en we kregen cadeautjes en een eigen naam. Mariëtte heet Birre, wat jongste betekend en ik heet Masika, wat oudste betekend. Ik ben tenslotte ook een paar jaartjes ouder dan Mariëtte. Ook kregen we een eigen boom, een acaciaboompje, die wij zelf mochten plantten. Wat je dan ziet, zoveel mensen op de been omdat er twee Mzungoes langs komen. We werden voortdurend van top tot teen bekeken tot ik er verlegen van werd. Die Afrikaanse mensen, die kunnen dansen en zingen. Wat betreft de familie Muzikiti, het is een grote familie die wonen op een berg tegen de Congolese grens aan. Oorspronkelijk komt deze familie uit de Kongo maar zijn verhuisd naar oegandees grondgebied. We verbleven in het familiehuis, het grootste huis uit de omgeving, keurig gebouwd met stenen met diverse (slaap)kamers. Wij kregen een grote slaapkamer met een twee persoonsbed. De buitentoilet, die zal ik niet missen! Bij het toilet lagen reeds heel veel familieleden begraven. Het grootste graf is van de oprichter, opa Muzikiti. Mukasa, de grootmoeder, die leeft nog. Een pittig blij wijfie die heel erg trots is op haar Elijah, die zij het grootste deel van zijn leven heeft opgevoed. Afgelopen zondag zaten wij in de protestante kerk omdat de familie protestant is. Deze mis duurde van acht tot bijna een uur. De preek liep een beetje uit de hand mi, ik vond het erg lang duren, vooral omdat ik de taal niet spreek. Wat betreft de collecte, als je geen centen hebt voor de collecte kun je een gift geven, bv matoke, avocados, bonen etc. Na de mis worden deze giften bij opbod verkocht en het geld komt ten goede voor de kerk. Zoals jullie al een paar keer hebben kunnen lezen zijn wij “trouwe”kerkgangers.
Voordat we bij de familie Muzikiti belandden, zijn we door het Queens Elisabeth National park gereden. Daar hebben we veel dieren gezien, heel veel olifanten, waterbuffels, leeuwen (lion King), diverse soorten herten, zebra’s, wrattenzwijnen (Pumba’s), nijlpaarden. Het was een pracht. Dit natuurpark bevat twee grote meren, Edward en George, en een enorm groot natuurgebied met oa heel veel mooie grote cactusbomen. We reden erdoorheen met een busje waarbij het dak omhoog was zodat je kon staan om goed in de verte te kijken en foto’s te nemen.
De heen en terugreis naar Kasese was weer prachtig. Op de terugreis hebben we nog een groot ziekenhuis bezocht, Health Ziekenhuis V. De details zal ik nu besparen want het wordt alweer een aardig lang verhaal. Dus zet ik er nu een punt achter en stuur ik vele lieve groetjes naar iedereen die dit leest. Mijn laatste week is ingegaan, tot zaterdag!
Groetjes van Ria