Moederdag in Kampala, Hemelvaartsdag in Jjaja Bban

In Kampala Moederdag “gevierd”. Dat is me natuurlijk nog nooit overkomen. Mijn dochter Marina had een hele lieve kaart geschreven, diep in mijn hart geraakt. Oeps! ’s Middags in een zwembad in de buurt van het guesthouse kreeg ik een smsje van mijn andere dochter, Lianne; Lieve mama…..en ja daar ging ik weer, emotie! Enfin Moederdag voorbij.
We waren in Kampala voor business. In een medical store hebben we allerlei instrumenten en apparatuur besteld voor de kliniek. GEEN Mzungoe prijs en….korting! Wie heb het! Het voelde goed.
Voor ’t eerst in een Matatoe meegereden, dit is een goedkoop taxibusje meestal met diverse krassen en deuken, propvol gevuld met oegandezen. We reden dwars door Kampala met gevaar voor eigen leven. Wat een drukte is het daar, het verkeer, iedereen rijdt ”kris, kras” door elkaar, langs elkaar. Bijna geen stoplichten, af en toe oom agent. Het recht van de sterkste en brutaalste geldt hier. Nadat we goede zaken hadden gedaan konden we weer terug naar Jjaja Bbanga. Oja, we hadden allebei een jigger in onze voet. Dit is een beestje, een zandvlo, en als die naar binnen kruipt dat wil je niet weten, wat er dan gebeurd. Kijk maar op Google! Sarah heeft ze verwijderd met een veiligheidspeld, nota bene. Ja letterlijk uit onze benen! Wat betreft de rust gaan we erop vooruit, weg uit het drukke en vieze smog gevulde Kampala. Wat betreft het eten biedt het geen vooruitgang. Weer naar de rijst en bonen! In het guesthouse kookte kokkin Rachel voortreffelijk. De maaltijden waren gevarieerd en smakelijk. Tijdens een afscheidsdiner van een guesthouse gast verzorgde zij een heerlijk buffet met van alles en nog wat, oa ook Matoke. Dit is een echt oegandees gerecht gemaakt van niet zoete bananen. Het smaakt als en lijkt op aardappelpuree. Dit at ik voor het eerst en met een lekkere jus eroverheen vond ik het lekker smaken. De meeste Hollanders in het guesthouse hielden er niet van. De oegandees eet het iedere dag.
Van Kampala naar Jjaja Bbanga reden we dezelfde route in vier uur. Nu keek ik weer mijn ogen uit maar toch met een ander gevoel. Soms dacht ik, heb ik al gezien maar er vielen mij meer details op. Bij de evenaar toch weer een apart gevoel terwijl het eigenlijk niet veel voorstelt, denk ik nu. In Jjaja Bbanga werden we weer hartelijk ontvangen. Men had ons gemist! Qua gezelligheid, maar most of all, Mzungoe met hun money. De eerste kwam al weer met een dikke vette rekening van een zes met zes nullen, ongeveer achttien honderd euro! Hallo, zoveel geld hebben we niet hoor. Bijna iedere dag gaan we naar de bank in Kyotera om de bank te “plunderen”zoals ik al eerder had vermeld. Maar we kunnen max 250.000 shilling per dag pinnen ivm skimmen, dit is 75 euro. Dus hoeveel dagen is dit? Vele!
Hemelvaartsdag in Oeganda gevierd, daar doen de Oegandezen niet aan, evenals Moederdag. Toch zijn de meeste oegandezen katholiek. Mijn familie zit momenteel vijf dagen in België, ons jaarlijkse “van Kleeften” uitje met voor ieder wat wils. Altijd veel lol en fun. Dit moest ik helaas missen, volgend jaar maar weer. Via skype heb ik contact met ze gehad en dat was gaaf!
We hebben de plaatselijke vroedvrouw bezocht, TBA genaamd wat Traditional Birth Athendant betekend. Daar wil je dus echt niet bevallen. Oud en vies, onhygiënisch, brrr. Toch doet zij het al jaren en er is nog noooooit een moeder of kind gestorven, aldus de TBA. Mariëtte had foto’s voor haar meegenomen van vorig jaar van de TBA. Zij was daar zo blij mee, maar ook trots. Toen haar zoon langskwam liet zij meteen de foto’s vol trots zien! Het was fantastisch om te zien, wat een enthousiast blij wijfie. Opnieuw weer foto’s gemaakt, nu met haar zoon. Wie weet, voor het volgend jaar! De volgende dag zou zij naar “onze” kliniek komen maar we hebben haar daar nog niet gezien. Wat we wel hebben gezien zijn twee echte giftige slangen. Brrrrrr, en gevaarlijk dat ze zijn, zo werd ons verteld, dus goed uitkijken waar je loopt. Een slang gleed zo langs Mariëtte haar been. Dat was best schrikken. We waren net met de boda thuisgebracht en wilden ervan afstappen toen de slang razendsnel langs haar been sloop. De boda jongens gooiden hun brommers op de grond en vlogen weg. De slang gleed weg en een van de bodajongens gooiden meteen een steen tegen de kop van de slang. Precies raak en dood was de slang. Gelukkig. Bye the way, wisten jullie al dat heel veel oegandeze vrouwen pruiken dragen en hun haar niet lang kan groeien? Het knapt af. Zo dat weten jullie ook weer.
Zoals jullie hebben kunnen lezen maak ik nog steeds veel mee en kan nog wel een tijdje doorgaan. Dat doe ik niet want dan blijft er voor mijn volgende blog nog wat over. Tot de volgende keer maar weer.
Doeg, groetjes van Ria